In Search of Humanity
De beroemde mensenrechtenactivist Ai Weiwei is een van de meest toonaangevende kunstenaars van deze tijd. In Search of Humanity is de meest uitgebreide overzichtstentoonstelling van zijn werk tot nu toe. De tentoonstelling besteedt aandacht aan alle periodes van zijn inmiddels vier decennia omvattende carrière en geeft inzicht in de unieke beeldende kracht van zijn kunst.
In zijn vroegste werken voegt Ai Weiwei objecten samen die geen logisch verband met elkaar hebben: een schep met een warme bontjas, of twee schoenen die elkaar lijken te omhelzen als parende mestkevers. De kunstenaar bevrijdt dingen van hun praktische nut en geeft met zijn combinaties van allerlei gevonden objecten vorm aan een nieuwe wereld der dingen.
Zijn werk bestaat uit fragmenten, deformaties en overblijfselen in allerlei soorten en maten. De kunstenaar is zich ook intens bewust van de esthetische lading van verwoesting, bijvoorbeeld van vernietigde sculpturen, waarvan hij de fragmenten toont als kostbare relieken. Aangedaan door het gewapende conflict in Syrië gaat Ai later in die regio op zoek naar brokstukken om uitdrukking te geven aan zijn afschuw van de verwoestende kracht van de oorlog.
Zijn readymades, waaronder Julian Assanges loopband en een met geheime NSA-documenten gevulde speelgoedpanda, nodigen ons uit om de wereld vanuit een ongebruikelijk perspectief te bekijken. Hij maakt actuele politieke onderwerpen opvallend zichtbaar, om te voorkomen dat we deze vergeten omdat we gewend raken aan de nieuwsuitingen hierover. Zo weet Ai onze aandacht te vestigen op de vluchtelingencrisis met een werk waarvoor hij reddingsvesten die door vluchtelingen op het strand zijn achtergelaten als een soort lotusbloem rond een tonnen wegende kristallen bol rangschikt. Metamorfose is een ander artistiek principe dat Ai vaak gebruikt in zijn werk. Door jeugdherinneringen, traumatische gebeurtenissen rond zijn gevangenschap, of deuren uit traditionele huizen die in het kader van de nietsontziende moderniseringsdrang van China zijn gesloopt weer te geven in marmer, verheft de kunstenaar ze juist tot monumenten. Ai toont zijn handboeien uitgevoerd in kostbaar jade in een dure vitrine, of plaatst in marmer nagemaakte, alledaagse objecten op een sokkel.
Zijn metamorfoses en transformaties tot nutteloze monumenten kunnen ook irritatie opwekken en aanleiding geven tot verstrekkende politieke associaties en interpretaties. Conceptuele kunst is nog nooit zo levendig, intens en geëngageerd geweest.